Ik ervaar steeds meer dat Team Sukerbiet een mooi gemêleerd gezelschap is. Dat dit ook de kracht is van dit geregelde, ongeregelde zooitje.
Een mooi voorbeeld van gisteren: met een man of wat zijn we bij elkaar gekomen bij Tielbeke Transport. Voor luxe aanpassingen van de trailer namelijk een laadklep monteren (omdat dit kan) en nog wat kleine dingetjes (met een lengte van 3 meter).
Een flinke klus waarbij eigenlijk de achterkant van de trailer compleet verbouwd moet worden.
Eigenlijk had je dit moeten zien: een man of tien, en iedereen loopt daar met een rolmaat door elkaar. Iedereen roept wat maten en heeft eigenlijk zijn eigen idee erover. Bij de kreet koffie gaat het hele spul naar de mobile kantine van de firma Tielbeke (perfect geregeld Koen). Daar ontstaat een discussie die alle kanten op gaat. Na de koffie met stroopwafels (Bert bedankt). Gaat het hele spul naar buiten en daar opnieuw een discussie over balkjes, U ijzers, I ijzers, kikkeren en weet ik veel.
Koen had weer verse koffie geregeld, dus het hele spul weer naar binnen, lijstje gemaakt, benodigdheden geregeld, taken verdeeld oh ja, ook nog even onderdak geregeld voor een trailer om te kunnen klussen. En eenieder ging met een voldaan gevoel (en de nodige taken) weer naar huis. En het komt goed.
Geweldig toch, zo’n mooie groep met verschillende mensen, waar gebruik wordt gemaakt van ieder zijn kwaliteiten en netwerken, er is geen uitgesproken hiërarchie, iedereen wordt gewaardeerd om zijn inzet en kwaliteiten. Met als resultaat prachtige evenementen en faciliteiten.
Hoe mooi kan het leven zijn.
Nog een andere kant van Team Sukerbiet,. Vanmorgen een trainingsrit op de fiets.
Want ja, als je de Alpe d’Huzes wilt beklimmen, dan moet er wel getraind worden.
Zondag morgen om negen uur stonden er een groep van achttien TS fietsers klaar. Mathijn had een route van vijftig kilometer, met koffiepauze en gebak, en voor de liefhebbers nog eens vijfendertig kilometer uitgezet.
Vanwege de veiligheid werd de groep gesplitst. Het was prachtig weer, lekker rustig en omdat ik nog nooit in een grotere groep als drie man had gefietst, was het voor mij een beetje de kat uit de boom kijken.
Het tempo was prima en voor iedereen goed te doen.
Maar na een kilometer of vijf klonk het voor me “wisselen”.
Op dat moment kwam er een van mijn kwaliteiten naar voren: het creëren van chaos.
Ik ging met de fiets naar de buitenkant, wat niet de bedoeling was. Je moest doordraaien.
Het gevolg was dat iedereen maar iets deed en gruwelijk door elkaar fietste, maar ook snel weer de draad oppakte en weer in de juiste formatie doorfietste.
Geen onvertogen woord is er gevallen, wel werd er om de verwarring gelachen. En ook dat is Team Sukerbiet.
Na de eerste rit een kop koffie en uiteraard appelgebak met slagroom, daarna weer door. Of in mijn geval naar huis. Met een voldaan gevoel en heerlijk gefietst.
De voorbereidingen zijn in volle gang, op de laatste vergadering werd bekend dat er door alle activiteiten en sponsoring 75.000 van ons doel 100.000 euro binnen is.
We zijn goed op weg, maar er nog niet helemaal kaar voor.
Mocht je Team Sukerbiet of één van de deelnemers willen steunen kijk dan op de volgende links:
